مهدی فرجی
آی آزادی!
آی آزادی! نمی‌افتی به دام هر کسی
می‌روی مثل نسیم از مَحبسی در مَحبسی
قدر اقیانوس می‌ارزد اگر باور کنی
قطره‌ای در رود آرامی به سوی اطلسی
«در حیاط کوچک پاییز» باید خوش کنی
دل به بوی یارِ دربندی، نسیم نورَسی
خواب را از چشم شاهی می‌پراند نیمه‌شب
وحشت از پرواز خاشاکی، مکافات خسی
گرچه نومیدیم، باید پرچمی پیدا کنیم
کاوۀ آهنگری، بهرام چوبینی، کسی!
مهدی فرجی